hilde ladyhill
5/5
Wat een lome zondag dreigde te worden verandert in en Zondag vol verrassingen.
Na een korte nacht (eigenlijk moet ik ochtend zeggen, daar we pas, wanneer de ochtend zich aankondigde, ons bed bezochten) voelen we de zonnestralen, die een warme week aankondigen, door de gordijnen prikken.
Wegens: geen brood in huis en een Zino (onze hond) met een volle blaas, besluiten we eerst een grote ochtend (lees eigenlijk middag) wandeling te maken.
Het park kan dringend een behandeling tegen onkruid gebruiken maar daar men in Dendermonde gekozen heeft om geen producten tegen het onkruid te gebruiken, komen de stadstuinmannen handen te kort en is het onkruid hen altijd een stapje voor.
Wanneer we de achterkant van het ziekenhuis passeren worden we begeleid door leuke deuntjes die van het festival m'eire morough dat een beetje verder in het park plaats vind.
De noten van de instrumenten weten ons te verleiden en onze hongerige maag, die de verschillende geuren waarneemt, doet er nog een schepje bovenop om ons uit te dagen een kijkje te gaan nemen.
Het perfecte weer, niet te warm maar een heerlijk zonnetje, heeft vele mensen naar het park gelokt.
Onder de tent zijn de stoelen bijna allen bezet maar een beetje verder hebben verschillende mensen zich op het gras gevleid om daar met de kinderen, die vrolijk door het park een konijnenjacht inzetten, hun namiddag door te brengen.
Daar het voor ons eigenlijk nog maar ochtend is vallen de geuren van het Thaise kraam en het hamburgerkraam ons nog iets te zwaar en besluiten we voor een koffietje te gaan.
Net wanneer we ons, een beetje verder, gesetteld hebben komt een smsje mijn telefoon binnen met de mededeling dat collega muzikanten Fons en Riet de Turck waar we tot onze grote schaamte, niet genoeg tijd kunnen voor maken om met hen af te spreken, zich onder de tent bevinden.
Blijkbaar hebben zij, op deze nationale feestdag, zich ook laten verleiden door het festival en zitten ze iets dichter bij het podium.
De koffietjes worden verzameld, Zino moet zijn heerlijk rustplekje opnieuw opgeven en we begeven ons richting vrienden waar we ook Louis en partner aantreffen.
Onder de deuntjes vrolijke folkmuziek wordt er bijgepraat en zijn we weer op de hoogte van elkaars reilen en zeilen wanneer plots mijn moeder voorbij komt.
Een zwaai weet haar aandacht te trekken waardoor we ook met haar een korte babbel kunnen slaan.
Om Zino een beetje tegemoet te komen in zijn verwachtingen besluiten we, na een tijd, nog even onze wandeling verder te zetten met de woorden dat we straks zeker en vast terug zullen keren.
Wanneer onze wandeling, die eigenlijk hier haar eindpunt had, aan ons huis passeert en we er een korte stop houden om een gezelschapsspelletje te halen en daarna verder te gaan, kan Zino's geluk helemaal niet meer op.
Vandaag krijgt hij 2 rondjes voor de prijs van 1.
Met opgeheven staart en dartelende pootjes loopt hij alvast op kop.
Ditmaal laten we de vrienden weten dat we iets verder zullen plaatsnemen om tijdens een spelletje Wise te genieten van het gebeuren en de Thaise keuken.
Zino vindt de keuze best goed want de stukjes kip zijn alvast voor hem gereserveerd wegens het vegetarische gehalte van ons gezin.
Wanneer Sofie haar eerste noten zingt en we de naam Eddy Aelbrecht en Walter Veyt horen vallen besluit ik toch even richting podum te gaan om te kijken hoe onze "oude vrienden" het in de muziekwereld stellen.
Eddy heeft nog steeds zijn vertrouwde plekje achter de piano en Walter zorgt voor de presentatie ditmaal zonder zijn instrument.
Na een verre "hallo " van aan de zijkant van het podium besluiten we onze voetstappen te zetten richting huis.
Onze "lome zondag" is onverwacht toch een leuke en gezellige dag geworden.
